برطبق گفته ی دکتر دیوید فراولی، کندالینی همان انرژی متمرکز شده ی آگاهی و یا توجه است. انرژی کندالینی از آگاهی جدا نیست، بلکه درست همان انرژی آگاهیست هنگامی که این آگاهی از بند اندیشه رها می شود. به همین خاطر است که یک تمرین مراقبه ای خاص که هدفش توقف افکار باشد می تواند منجر به جاری شدن انرژی کندالینی شود، همانطور که هدف هر مراقبه ای در نهایت وحدت است. کارا لی گرانت نویسنده کتاب های یوگا می گوید: “هنگامی که کندالینی بیدار می شود، فرد حالت همدلی عمیق تری با دیگران پیدا می کند به طوری که این همدلی تقریبا حالت تله پاتی پیدا میکند. حساسیت فرد بالاتر می رود، سطح انرژی اش افزایش می یاید، برخی اوقات توانایی های روحی یا درکی عمیق حاصل می شود، فرآیند سالخوردگی کندتر می شود، خلاقیت و کاریزما بالا می رود و آرامش و درکی درونی حاصل می شود. یک احساس بخشی از همه چیز بودن بوجود می آید و اسرار زندگی، دیگر اسرار نخواهند بود.” فردی که از طریق بیداری کوندالینی به روشنیدگی می رسد ، ممکن است انتخاب کند که به فعالیت در زمینه های شفابخشی مشغول شود. این افراد تمایل بیشتری برای زندگی بر طبق خواست درونی (رسالت الهی شان) پیدا می کنند و این شاید منجر به تغییر شغل و حرفه شان شود. آنها علاقه شان به مادیات را از دست می دهند و بخشنده تر می شوند. هم چنین کمتر صحبت می کنند و کلمات را با وضوع و عمق درونی بیشتری انتخاب می کنند.
اگر کندالینی بیدار شود، همانطور که گفته شده انرژی از پایه ی ستون فقرات و از چاکرای ریشه به سمت بالا حرکت می کند، همانطور که در مثال ابتدای مقاله گفتم این انرژی مانند ماری است که در پایین یک کوه عظیم خفته است. در نهایت این انرژی خودش را به اوج قله ی کوه می رساند که با غده ی صنوبری و چاکرای تاج همبستگی شدیدی دارد. هنگامی که غده ی صنوبری فعال شود، تغییر بزرگی در آگاهی شما اتفاق خواهد افتاد. بر طبق گفته های استریکر، بیدارسازی کندالینی باعث “حالت بصیرت مافوق حسی می شود که در آن می توانیم به بالاترین پتانسیل هایمان دسترسی داشته باشیم”.
